Τις τελευταίες δεκαετίες πλανάται συχνά και αόριστα το ερώτημα: Τι κάνει ή τι μπορεί να κάνει η Εκκλησία για όλον αυτόν τον κόσμο, που βρίσκεται στο ‘περιθώριο’. Αυτό καθ` εαυτό το ερώτημα, ως αφετηρία μιας έρευνας, εισάγει τον ερευνητή σ` ένα χώρο επισφαλούς ασάφειας, που καθιστά απαραίτητη την εξ αρχής ανάδυση του ερωτήματος: Ποιο ‘περιθώριο’ και ποια Εκκλησία; Ανιχνεύοντας το περιεχόμενο του προσφάτως διεθνώς καθιερωμένου όρου ‘περιθώριο’, διαπιστώνεται η ρευστότητα και πολυσημία του. Αυτό εξηγεί, μέχρις ενός σημείου, τόσο τη δυσκολία κοινωνιολογικής και κοινωνιοψυχολογικής προσέγγισης του γεγονότος του κοινωνικού ‘περιθωρίου’ όσο και την ασάφεια του αρχικού ερωτήματος. Στην πορεία της έρευνας μάλιστα γίνεται κατανοητό, ότι το πλέον σημαντικό για την διευκρίνιση του ερωτήματος και αναζήτηση ικανοποιητικών απαντήσεων σ` αυτό, είναι η μελέτη του πεδίου των σχέσεων ‘περιθωρίου’ και Εκκλησίας.