14. Ήλιος του απογεύματος

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ο ήλιος του απογεύματος

 

Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.

Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κι η πλαγινή

για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε

γραφεία μεσιτών, κι εμπόρων, κι Εταιρείες.

Ά η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι.

Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,

κι εμπρός του ένα τούρκικο χαλί·

σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.

Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέφτη.

Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε·

κι οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.

Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι

που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.

Θα βρίσκονται ακόμη τα καημένα πουθενά.

Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι·

ο ήλιος του απογεύματος το΄ φθανε ως τα μισά.

… Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί

για μια εβδομάδα μόνο… Αλίμονον,

η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1919)