8. Ο Τυανεύς

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης                               

Είγε Ετελεύτα

 

«Πού απεσύρθηκε, πού εχάθηκε ο Σοφός;

Έπειτ’ από τα θαύματά του τα πολλά,

την φήμη της διδασκαλίας του

που διεδόθηκεν εις τόσα έθνη

εκρύφθηκ’ αίφνης και δεν έμαθε κανείς

με θετικότητα τι έγινε

(ουδέ κανείς ποτέ είδεν τάφον του).

Έβγαλαν μερικοί πως πέθανε στην Έφεσο.

Δεν το΄γραψεν ο Δάμις όμως· τίποτε

για θάνατο του Απολλωνίου δεν έγραψεν ο Δάμις.

Άλλοι είπανε πως έγινε άφαντος στην Λίνδο.

Ή μήπως είν’ εκείν’ η ιστορία

αληθινή, που ανελήφθηκε στην Κρήτη,

στο αρχαίο της Δικτύννης ιερόν.-

Αλλ’ όμως έχουμε την θαυμασία,

την υπερφυσικήν εμφάνισή του

εις έναν νέον σπουδαστή στα Τύανα.-

Ίσως δεν ήλθεν ο καιρός για να επιστρέψει,

για να φανερωθεί στον κόσμο πάλι·

ή μεταμορφωμένος, ίσως, μεταξύ μας

γυρίζει αγνώριστος.- Μα θα ξαναφανερωθεί

ως ήτανε, διδάσκοντας τα ορθά· και τότε βέβαια

θα επαναφέρει την λατρεία των θεών μας,

και τες καλαίσθητες ελληνικές μας τελετές.»

 

Έτσι ερέμβαζε στην πενιχρή του κατοικία –

μετά μια ανάγνωση του Φιλοστράτου

«Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον» –

ένας από τους λίγους εθνικούς,

τους πολύ λίγους που είχαν μείνει. Άλλωστε – ασήμαντος

άνθρωπος και δειλός – στο φανερόν

έκανε τον Χριστιανό κι αυτός κι εκκλησιάζονταν.

Ήταν η εποχή καθ’ ήν βασίλευεν,

εν άκρα ευλαβεία, ο γέρων Ιουστίνος,

κι η Αλεξάνδρεια, πόλις θεοσεβής,

αθλίους ειδωλολάτρας αποστρέφονταν.

 

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1920)